10. Οικολογική Πρόκληση, 17/12/2011

(VideoLink1) (VL2) (VL3) (VL4) 

Παρουσίαση: Κώστας Βέργος

Συνομιλούν: Σταμάτης Γκίνης, βιολόγος, ιχθυολόγος

Αριστοτέλης Κοσκινάς, νομικός, ιστορικός, πρόεδρος Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας
Παρεμβαίνει τηλεφωνικώς: Παναγιώτης Μουρούζης, φυσικός, πρόεδρος Ένωσης Φυσικών Κέρκυρας 

Εκπομπή αφιερωμένη στο Χαμόγελο του Παιδιού και την ενίσχυσή του μέσω της τηλ. γραμμής 14545

Στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής εκπρόσωποι 194 χωρών υπέγραψαν προχθές, με χίλιες επιφυλάξεις, μια συμφωνία για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών. Απείχαν εντελώς από την συμφωνία οι μεγάλοι ρυπαντές, Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα και Ινδία. Ένας άλλος μεγάλος ρυπαντής, ο Καναδάς, θεώρησε καλό να αποχωρήσει λίγο πριν από την υπογραφή. Αυτός είναι ο ανεύθυνος κόσμος στον οποίο θα ζήσουν(;) οι επόμενες γενιές: ένας κόσμος με πολεμικά σύνορα που δεν λέει να ειρηνεύσει και να σοβαρευτεί ούτε όταν η ρύποι του φαινομένου του θερμοκηπίου (ή οι ρύποι ενός πυρηνικού ατυχήματος) αδιαφορούν πλήρως για τις μικρές και μάταιες μοιρασιές μας.
Και, ενώ για την παγκόσμια οικονομική κρίση ακούμε και διαβάζουμε καθημερινώς ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών, για την πλανητική οικολογική κρίση ελάχιστα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αλλά και ελάχιστα εμείς ενδιαφερόμαστε να μάθουμε.

      Στην συζήτησή μας θέτουμε το ζήτημα της γνώσης και της υπευθυνότητας κατά την λήψη των κρίσιμων αποφάσεων τοπικώς και διεθνώς.

1)      Έχουμε την γνωστική επάρκεια και την πνευματική ωριμότητα για την υπεύθυνη απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα του κόσμου; 
2)   Πώς, τελικώς, λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις, διεθνώς αλλά και τοπικώς;
3)      Πόσο γνωρίζουμε την μικρή ή μεγάλη γειτονιά μας για να μιλήσουμε κάποια στιγμή (πριν να είναι αργά) για κοινά προβλήματα; Πόσο γνωρίζουμε ή πόσο υποψιαζόμαστε ποια μπορεί να είναι η αληθινή γειτονιά μας;

4)      Πόσο το υπαρκτό πολιτικό περιβάλλον της δημοκρατίας μας (μέρος του οποίου είναι αναμφίβολα ο μικρός ή μεγάλος λαϊκισμός των εύκολων και βραχυπρόθεσμων λύσεων) ευνοεί και πόσο αποθαρρύνει την εις βάθος συζήτηση επί των οικολογικών ζητημάτων;

5)      Πόσο «γραφικοί» και πόσο «αντιδραστικοί» είναι οι προκρίνοντες τα οικολογικά κριτήρια εν σχέσει προς τα οικονομικά κριτήρια; Υπάρχει μια διάταξη στα τελικά κείμενα του Ρίο, 1992, που αντιμετωπίζει ριζικά τις εκ των οικονομικών συμφερόντων εκπορευόμενες "επιστημονικές" αμφισβητήσεις των απαισιόδοξων οικολογικών σεναρίων. (Όταν υπάρχει αμφιβολία για κάτι, οφείλουμε να επιλέξουμε την πιο συντηρητική λύση και όχι την πιο ριψοκίνδυνη.) Πόσο έχουν υπ' όψιν την διάταξη αυτή οι λαμβάνοντες τις κρίσιμες αποφάσεις, τώρα, μια εικοσαετία μετά, που επιβεβαιώνονται έτι περαιτέρω τα πιο απαισιόδοξα σενάρια;

6)      Πόσο ο ιστορικός αντίλογος της Ίντιρα Γκάντι («Εσείς μιλάτε για το προσδόκιμο των 80, αλλά εμείς των 40, των 20 ή των 10!») έχει πλέον λογική βάση;

7)      Τι γίνεται τοπικώς σήμερα στα ζητήματα της ενέργειας και του νερού ως προς τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για σοβαρές μελλοντικές λύσεις;

8)      Τι γίνεται τοπικώς σήμερα στα ζητήματα διεθνών πρωτοβουλιών για την πρόληψη επέκτασης της μόλυνσης της βόρειας Αδριατικής; (Το θέμα των νεκρών φαλαινοειδών των τελευταίων ημερών.)

9)      Τι γίνεται τοπικώς σήμερα στα ζητήματα διεθνών πρωτοβουλιών για την πρόληψη της πυρηνικοποίησης της γειτονιάς μας;

10)  Το θέμα της "πράσινης ανάπτυξης" και εν γένει της βιώσιμης ανάπτυξης. Μπορεί η ιδέα της ανάπτυξης να συμβιβασθεί με την οικολογική ισορροπία ή είναι εγγενώς μια προβληματική ιδέα; (Εναλλακτική ενέργεια; Εναλλακτικές καλλιέργειες; Βιομηχανία φιλική;)
11) Περιβαλλοντικά και κοινωνικά κόστη που δεν λαμβάνουμε υπ' όψιν όταν μετράμε το βιομηχανικό κόστος.
12) Ο φαύλος κύκλος της ολοένα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης (αρκτικών) κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, που γίνεται δυνατή ακριβώς λόγω των κλιματικών αλλαγών.